Home > Blog > Het leven van een CCU Verpleegkundige op Bonaire
Het leven van een CCU Verpleegkundige op Bonaire
Auteur:
Beau van Dam
22 december 2021
Toen de man van Tjitske Hendricksen-Meter (49) in 2016 een baan aangeboden kreeg op Bonaire pakte zij dit met haar man met beide handen aan. Een avontuur dat ze in eerste instantie voor drie jaar zouden aangaan, maar uiteindelijk vijfenhalf jaar heeft geduurd. De periode dat haar man aan het werk was op het eiland, heeft Tjitske niet stilgezeten. Via TMI vond ze haar baan in het ziekenhuis. In dit interview kijken we terug op haar tijd als Cardiac Care (CCU) verpleegkundige op Bonaire.
Werken op de afdeling Special Care
Tjitske is sinds haar twintiger jaren al werkzaam in de verpleging. In 1998 heeft ze zich gespecialiseerd tot CCU verpleegkundige en een aantal jaar later heeft ze de opleiding tot Intensive Care (IC) verpleegkundige afgerond. Ze is altijd als CCU verpleegkundige blijven werken, maar de kennis over de IC bleek voor haar werkervaring op Bonaire heel handig te zijn. “Op Bonaire kwam ik te werken op de afdeling Special Care in het Fundashon Mariadal. Een klein en leuk ziekenhuis met hele vriendelijke mensen. De Special Care is een gecombineerde afdeling voor zowel de CCU als de IC. Voor een CCU verpleegkundige kan het in het begin even wennen zijn, omdat je breed wordt ingezet. Als CCU verpleegkundige ben je gespecialiseerd op het hart, maar in dit ziekenhuis verzorg je ook pasgeboren baby’s en kinderen, komen verschillende trauma’s voorbij en behandel je onder andere infarcten. Gelukkig sta je iedere dienst met tenminste één IC verpleegkundige en er is ook altijd een arts aanwezig waar je vragen aan kunt stellen.”
“Het ziekenhuis is onlangs nog verbouwd. De patiëntenkamers zijn nu modern ingericht met dezelfde apparatuur die we in Nederland gebruiken. Gezien het kleine formaat van de afdeling, deden we alleen de acute opvang van de patiënt. Daarna werd de patiënt overgevlogen naar Aruba, Curaçao of Colombia per Air Ambulance voor verdere zorg. Ik werd ook ingeroosterd om mee te vliegen. Een leuke extra uitdaging!”
Collega’s op de afdeling
Tjitske heeft vijfenhalf jaar op de afdeling Special Care gewerkt en was hierdoor onderdeel van het vaste team. “Naast de locals werkten er ook mensen uit Nederland, België, Suriname en Colombia. Een heel internationaal team dus! Vooral tijdens de COVID-19 periode was er een grote groep Nederlanders via TMI aan het werk om extra ondersteuning te bieden. Deze oud-collega’s kom ik nu ook weer in het ziekenhuis in Nederland tegen. Op de werkvloer vond ik het gezellig en kon ik goed met iedereen samenwerken.
Er wordt voornamelijk Nederlands, Engels en Papiaments gesproken. Ik kan Papiaments wel redelijk verstaan, maar het spreken vind ik moeilijk. Gelukkig spreken alle Bonairiaanse collega’s goed Nederlands. Als één van de vaste medewerkers van het team, moest ik vaak de nieuwe collega’s uit Nederland inwerken. Dat ging heel goed. De meeste zorgprofessionals vanuit Nederland zijn flexibel, omdat ze gewend zijn in verschillende ziekenhuizen te werken door het detacheren.”
Bonairiaanse gewoontes
Toen Tjitske de eerste weken op het eiland met de auto naar haar werk reed, ondervond ze direct de Bonairiaanse gewoontes. “In de auto werd er altijd naar me getoeterd. Ik snapte in het begin niet waarom. Was er iets mis met mijn auto of deed ik iets verkeerds? Later kwam ik erachter dat iedereen op deze manier gedag zegt, waardoor het aanvoelt als een dorp op het
platteland. Het leven is heel relaxed en gemoedelijk. Iedereen kent elkaar en weten ook altijd alles van elkaar. In het begin moest ik daar wel even aan wennen. Ik kom zelf uit Den Haag, daar leef je een stuk anoniemer. Maar ik heb het juist als prettig ervaren dat iedereen altijd alles wist van elkaar. Mensen stonden direct voor me klaar als ik hulp nodig had.”
Tijdens de feestdagen
De Bonairianen houden van gezelligheid en dat is vooral te zien tijdens de feestdagen. Met kerst pakken ze altijd groots uit. “De mensen koken een paar dagen lang met de familie en maken vooral veel vlees- en visgerechten klaar. Typische gerechten zijn; stobá (stoofvlees) en ham di pasku (traditionele Antilliaanse kerstham). Ze versieren hun huis en de straten met kerstlichtjes en gaan samen naar de kerk. Mijn partner en ik vierden kerst vaak samen met vrienden. Dan gooiden we de BBQ aan of gingen lekker uiteten. Het is rond de feestdagen heel
gezellig, maar toch miste ik het échte kerstgevoel omdat het niet koud of donker was. Dat het niet koud is, is wel een voordeel met de nieuwjaarsduik. Traditiegetrouw doen veel Europeanen hieraan mee. Iedereen draagt een oranje Unox muts, neemt een duik in het warme water en na afloop staat er erwtensoep klaar.”
Bonaire op zijn mooist
“Het mooiste aan het eiland vond ik het moment als de zon net opkomt en de vogeltjes beginnen te fluiten. Een serene omgeving waarin ik het heerlijk vond om te wandelen over het eiland. Ook wanneer het aan het einde van de middag wat koeler wordt, is het eiland op zijn mooist. Na werk ging ik vaak naar het strand om te zwemmen, surfen of duiken in het heldere water. Mijn man surfte voornamelijk en ik dook elke week.”
“De onderwaterwereld is echt fantastisch. Mijn favoriete bezigheid was salsa dansen. Ik heb samen met een goede vriendin drieënhalf jaar op les gezeten. Op donderdagavond gingen we weleens bij Cuba Compagnie dansen. Echt heel gezellig! Daarnaast zijn er nog meer sporten die je op het eiland kan doen. Zo is kitesurfen nu heel populair, kun je blokarten, beachtennissen, mountainbiken, honkballen en voetballen. Ook duiken steeds meer kleine bedrijfjes op die les geven in yoga en pilates.”
We komen terug
Tjitske en haar man hebben enorm genoten van hun tijd op het eiland. De jaren zijn voorbijgevlogen. “We wilden eigenlijk voor drie jaar gaan, maar omdat we het zo naar ons zin hadden, hebben we dit verlengd naar vijf jaar. Toen we bijna naar huis zouden gaan, begon net de coronapandemie. Het werk van mijn man vroeg of we een half jaar langer wilden blijven en we zeiden direct ja! Daar was het ziekenhuis ook ontzettend blij mee. Ik kreeg regelmatig de vraag van anderen hoe we het zo lang op een klein eiland hebben volgehouden. Het leven is erg relaxed, er is altijd goed weer en je agenda staat niet vol gepland.”
“Wel zijn we regelmatig van het eiland gegaan om leuke uitstapjes te maken naar de buurlanden. Zo zijn we naar Curaçao, Aruba en Sint Maarten geweest, maar hebben we ook landen in Midden- en Zuid-Amerika bezocht! Sinds juli 2021 zijn we weer terug in Nederland. Het relaxte leventje uit Bonaire mis ik wel. Gelukkig ga ik in februari voor drie maanden weer terug naar het Fundashon Mariadal en ontsnap ik aan de kou. Ik hoop dit ieder jaar te kunnen doen!”
Benieuwd waar je aan moet denken voordat je naar Bonaire vertrekt?
