Op 3 juli 2014 stond op Nursing.nl een interview met Thijs Koekkoek (42), die op dat moment werkzaam was op Bonaire als SEH verpleegkundige. Thijs was daar gedetacheerd door TMI. Na een eerdere wereldreis, begon het in 2013 weer te kriebelen. Hij wilde graag weer naar het buitenland. Inmiddels werkt hij al bijna zes maanden als spoedeisende hulp verpleegkundige in het St. Francisco Hospital op Bonaire. Nursing stelt vijf vragen aan Thijs Koekoek.
“Mijn vrouw en ik wilden graag weer een reis maken, maar we hebben twee jonge kinderen van zes en zeven jaar oud die leerplichtig zijn. We hadden het al eerder eens gehad over de Antillen, mede omdat oud collega’s op Bonaire hadden gewerkt en erg positief waren. Het voordeel van de Antillen is dat er naast Papiaments ook Nederlandstalig onderwijs wordt gegeven, dus onze kinderen konden gewoon naar school gaan.”
“Ik werk nu in het Hospitaal San Francisco, dat onderdeel is van de overkoepelende organisatie Fundashon Mariadal (FM). Hier ben ik terecht gekomen via een detacheringsbureau in de zorg. Ik werkte al via dit bureau bij Nederlandse ziekenhuizen en zij hebben goede contacten met het FM in Bonaire en hebben mij geïntroduceerd. Na een mailwisseling, volgde een sollicitatiegesprek via Skype met het hoofd verpleegkundige zorg. En toen was ik aangenomen.”
“Ik ben sinds 1998 hbo-verpleegkundige, daarnaast heb ik nog de IC- en SEH-opleiding gevolgd. Op Bonaire werk ik op de spoedeisende hulp. De taken en verantwoordelijkheden op de SEH verschillen niet veel van die in Nederland: bloed afnemen, röntgenfoto’s aanvragen, patiënten observeren volgens de ABCDE-methodiek. Daarnaast werk ik ook op de ambulance en op de air ambulance. Soms moet een patiënt voor specialistische zorg overgeplaatst worden naar een ziekenhuis op een ander eiland, dat gebeurt per air ambulance (vliegtuig). Op bepaalde dagen ben ik oproepbaar om een patiënt over te vliegen naar een ander eiland. Dit gebeurt met twee verpleegkundigen en een anesthesist. Al met al een grote diversiteit aan taken waardoor elke dag weer anders is.”
“Sinds 2010 is Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland geworden, dit betekent dat er moet worden voldaan aan de Nederlandse eisen. Daardoor is het werken op zich niet heel anders. Wel is de diversiteit aan patiënten groot. Ons Hospitaal is het enige ziekenhuis op Bonaire, dus we zien patiënten met een kwallenbeet maar ook grote neurotrauma’s. Ook zou ik in Nederland nooit zonder speciale opleiding op een ambulance kunnen werken, het is leuk om nu die ervaring op te doen.”
“Voordelen zijn: geen reistijd, altijd lekker weer en een zeer plezierige omgeving. Nadeel vind ik dat je niet parttime kunt werken, van de 40-urige werkweek wordt niet afgeweken. De Antilliaanse cultuur is zowel een voordeel als een nadeel. Als Nederlander ben je gewend dat alles wat je vraagt gebeurt, liefst zo snel mogelijk. Dat is op Bonaire niet zo. Regels zijn er niet per se om na te leven. Voordeel is dat daardoor niets gehaast voelt. Dingen zijn gewoon zoals ze zijn, niets om je druk over te maken.”
“Op internet kun je veel ervaringen van anderen lezen. Bij mij heeft het detacheringsbureau een belangrijke rol gespeeld in het bemiddelen met het Fundashon Mariadal. Daarnaast is het ook goed om je te realiseren dat je in een andere cultuur gaat wonen en werken. Ik heb bijvoorbeeld gelijk een cursus Papiaments gevolgd toen ik op Bonaire arriveerde. Ik vind het als gast op het eiland niet meer dan normaal om de bevolking in hun eigen taal te kunnen aanspreken.”
*Het originele artikel is gepubliceerd in 2014 op nursing.nl, een herziene versie is in 2021 opnieuw gepubliceerd.
Tijdens de “Werken in de Caribbean” informatieavonden wordt er meer verteld over de verschillende eilanden en de sollicitatieprocedure.
AanmeldenBel ons dan op 020 – 510 6754
