Elke (28) heeft haar hbo-v in februari 2016 afgerond en vervolgens drie en een half jaar gewerkt in Nederland als verpleegkundige. In april 2019 besloot zij het roer om te gooien en is via TMI in Zwitserland aan de slag gegaan. In december 2020 heeft ze haar opdracht in het ziekenhuis in Zürich afgerond. Wij spraken Elke over haar ervaringen met het werken in Zwitserland als verpleegkundige.
‘’Het was altijd al mijn wens om in het buitenland te gaan werken. Ik houd ook erg van reizen. Zo ben ik eerder drie maanden gaan reizen in Australië en Nieuw-Zeeland. Toen ik terugkwam van deze reis was het mijn intentie om in Nederland te gaan settelen en een huis te kopen. Echter begon het een half jaar nadat ik weer in Nederland was te prikkelen en wilde ik weer op reis, maar nu wel wat dichterbij huis.
Daarbij wilde ik graag voor een langere tijd op een vaste plek verblijven, zodat ik vanuit daar de mogelijkheid had om rond te reizen. Ik ben toen gaan rondkijken en zag dat TMI in zowel binnen- als buitenland goed aangeschreven staat. Ik heb vrijblijvend contact opgenomen om de mogelijkheden te bespreken. Uit dit gesprek kwam naar voren dat Zwitserland de beste match voor mij was. Dit land sprak mij erg aan vanwege het prachtige landschap en om heel eerlijk te zijn ook vanwege het goede salaris.
Zwitserland sprak mij erg aan vanwege het prachtige landschap.
Als je in Zwitserland aan de slag wilt gaan moet je de Duitse taal kunnen spreken op B2 niveau. TMI heeft mij geholpen om de taal onder de knie te krijgen door middel van een cursus Duits. Gedurende deze cursus kreeg ik iedere week privéles van de taalcoach van TMI. Hierdoor werd het tempo van de lessen afgestemd op mijn progressie/niveau en dit heb ik als erg prettig ervaren. Naast de privélessen probeerde ik ook in het dagelijks leven veel met Duits bezig te zijn. Ik had bijvoorbeeld mijn Netflix in het Duits ingesteld en las ik nieuwsberichten in het Duits. Dit heeft mij erg geholpen om het beter onder de knie te krijgen.
Benieuwd waar je nog meer aan moet denken voordat je naar Zwitserland gaat? Bekijk dan de checklist!
En eindelijk was het zo ver; ik kon aan de slag in Zwitserland! Via het ziekenhuis waar ik ging werken, had ik een woning geregeld. Ik had een eigen studio en verbleef op ongeveer twintig minuten met het OV van het ziekenhuis. Ik werkte in een algemeen ziekenhuis op de afdeling Neurochirurgie. Op deze afdelingen werden er patiënten aan hersenen of ruggenmerg geopereerd. Ik kon goed meekomen op de afdeling, omdat ik in Nederland ook al ervaring had op een afdeling Neurologie.
Mijn Zwitserse collega’s vonden het heel stoer dat ik vanuit het buitenland de stap had gemaakt om naar Zwitserland te verhuizen. Zwitserse mensen zijn van nature nationalistisch. Ze voelen zich vereerd wanneer jij als buitenlander in ‘hun’ land wilt werken. Ik vond het in het begin wel lastig om ze te verstaan. Het personeel sprak namelijk Zwitsers-Duits. Gelukkig spraken ze allemaal Hoogduits als ze doorhadden dat ik ze niet verstond. Na mijn kennismakingsdag is accountmanager Anja Vos van TMI, die ook in Zwitserland was, koffie met mij gaan drinken. Het was fijn om in het Nederlands te kunnen vertellen hoe mijn dag was geweest. Dit voelde erg prettig en veilig, omdat het voor mij een spannende stap was om naar het buitenland te gaan.
‘’Na ongeveer drie maanden verstond ik Zwitsers-Duits. Het gaf mij een goed gevoel dat ik uiteindelijk mee kon komen met de taal die er gesproken werd. En voor die tijd spraken mijn collega’s tijdens een overleg ‘Hoogduits of Engels. Zelfs als ik woorden in het Nederlands zei, begrepen zij mij. Zwitsers-Duits lijkt ergens namelijk ook op de Nederlandse taal.
De Zwitserse mensen kunnen afwachtender zijn; ze kijken eerst de kat uit de boom. Zelf ben ik heel sociaal en heb ik in Nederland ook nooit problemen gehad om contact te maken. Ik vond dat in Zwitserland lastiger. Zürich is een ontzettend grote stad met veel internationale mensen. Het is niet zo makkelijk om mensen aan te spreken in een grote stad. Gelukkig woonde tegenover mij toevallig een Nederlandse vrouw waar ik goed contact mee had. Verder heb ik tijdens mijn eerste maand met iemand meegelopen op de werkvloer, hierdoor heb je meteen veel contact met één van je collega’s. De rest van de collega’s uit mijn team nodigden mij ook regelmatig uit om op die manier contacten op te doen.
Zoals eerder aangegeven werken er veel buitenlanders in Zürich. Ik geloof dat een derde van de werknemers uit het buitenland komt. Op de Neurochirurgie afdeling waar ik werkte, zaten toevallig wel veel Zwitserse werknemers. Terwijl er op de andere afdelingen in het ziekenhuis ook veel buitenlandse werknemers werken. Dit zijn vaak Duitsers, Italianen, Polen, Russen en Nederlanders. De zorgprofessionals en de patiënten zijn gewend dat er buitenlanders werken.
Zwitserse mensen vinden Nederlanders fijn om mee te werken.
Zwitserse mensen vinden Nederlanders over het algemeen fijn om mee te werken. Nederlanders zijn heel open en sociaal en de Zwitsersen vinden dat prettig. Je ziet ook dat zij anders omgaan met de patiënten dan Nederlanders. Zwitsersen zijn in de communicatie meer afstandelijk. En Nederlanders zoeken over het algemeen de connectie op met de patiënt. Dat vinden de patiënten daar fijn. Ik denk dat je daar bij zowel patiënt als zorgprofessional een streepje voor hebt, omdat je Nederlander bent.
Wat ik van patiënten heb gehoord, is dat wij als Nederlanders ‘zangerig’ Duits praten en het hierdoor voor de patiënten makkelijk te herkennen is of je Nederlander bent. Ik heb wel eens gehad dat ik bij een patiënt binnenkwam en zei: ‘’hallo, ich bin Elke’’ waarop die patiënt vervolgens in het Zwitsers zei: ‘’Je bent een Nederlander, wat leuk!’’. Dit gebeurt niet altijd, maar over het algemeen heb ik veel positieve reacties gekregen.
Bij "Hallo, ich bin Elke" herkende een patiënt direct dat ik een Nederlandse ben.
In Zwitserland had ik als verpleegkundige andere werkzaamheden dan in Nederland. Het verschil was dat er op de afdeling Neurochirurgie in Zwitserland ook operaties werden uitgevoerd en de afdeling Neurologie waar ik in Nederland werkte niet. In Zwitserland moest ik hierdoor specifiek bekijken wat ik voor en na de operatie van de patiënt moest doen. Dit ging gelukkig heel gemakkelijk. Ik begeleidde de patiënt naar de operatiekamer en haalde de patiënten één dag na de operatie weer op voor de verzorging. De patiënt verkeerde dan niet meer in kritieke toestand. Op een gegeven moment ben ik overgestapt naar de bewakingsafdeling. Hier moest ik de patiënten direct na de operatie ophalen en de eerste zorg verlenen. Ik heb dit de laatste drie maanden van mijn tijd in Zwitserland gedaan. Deze laatste drie maanden vond ik erg leuk, omdat de werkzaamheden wat uitdagender waren.
Naast het verschil in werkzaamheden is de Zwitserse werkwijze ook anders. Zo ben je meer bezig met het informeren van patiënten. In Zwitserland komt er iedere dag een operateur en een specialist langs om te kijken hoe het gaat op de afdeling. Je bespreekt dan met de patiënt, operateur en specialist of de patiënt tevreden is en of er nog iets aangepast moet worden. In Nederland doe je dit voornamelijk alleen met de arts over de patiënt.
Ik werkte in Zwitserland 42,5 uur per week en 8,5 uur per dag. Dit zijn meer uren dan ik in Nederland werkte. Toch had ik meer energie over na een dag werken. In Nederland moest ik na mijn werk één uur rusten, omdat ik moe was, en dat was in Zwitserland niet het geval. Dit komt denk ik door de langere werkdagen, waardoor ik meer tijd had om al mijn werkzaamheden af te ronden en ik met een voldaan gevoel naar huis ging.
Ik ben na één jaar en negen maanden terug gegaan naar Nederland omdat ik mijn familie miste. Er waren in verband met COVID-19 beperkingen aan het leven in Zwitserland. In de toekomst wil ik nog doorleren en vooral genieten van het werk wat ik doe en mijn familie hier in Nederland. En voor alle zorgprofessionals die ook interesse hebben in het werken in Zwitserland; ik zeg doen!’’
Bel ons dan op 020 – 510 6754
