Sander Lok (34) werkt nu twee jaar als intensive care (IC) verpleegkundige en ziet hierdoor veel patiënten in kritieke toestand. Hij is al vrij snel na het afronden van zijn opleiding tot IC verpleegkundige bij TMI in dienst gegaan en werkt nu in een klein ziekenhuis. “Door het detacheren doe ik veel ervaring op en dat maakt mij als verpleegkundige alleen maar beter in mijn vak.” aldus Sander. Wil jij meer weten over het uitdagende en dankbare beroep van een IC verpleegkundige? In dit interview vertelt Sander je meer.
Een passie voor zorg
“Ik ben ooit begonnen als psychologiestudent en naast mijn studie werkte ik in de gehandicaptenzorg. Na mijn bachelor Psychologie wilde ik niet door als onderzoeker en ook niet doorstuderen om klinisch psycholoog te worden. De zorg bleef me aanspreken en daarom ben ik duaal HBO-v gaan studeren. Na deze studie heb ik in de flexpool in het ziekenhuis verschillende verpleegafdelingen gezien, zoals neurologie, plastische chirurgie, neurochiurgie en heelkunde. Vervolgens heb ik een periode als verpleegkundige gewerkt op een afdeling algemene chirurgie. Daarna ben ik nog een tijdje research verpleegkundige geweest, waarbij je de behandelend arts ondersteunt en de taken rondom wetenschappelijk onderzoek op een afdeling coördineert. Ik miste de directe patiëntenzorg en kreeg in het ziekenhuis waar ik werkte de kans om de opleiding tot intensive care verpleegkundige te volgen.”
Combinatie van technische snufjes en acute zorg
“Werken als IC verpleegkundige blijft boeiend. Het is heel divers; een combinatie van technische snufjes zoals dialyse, beademing, acute zorg en intensieve begeleiding van patiënt en familie . De ene dag moet je op pad met het reanimatieteam of spoed interventieteam (SIT), soms prik je op de verpleegafdeling een infuus of maak je een hartfilmpje. Op een IC moet je snel kunnen schakelen en daarin is samenwerken en kunnen vertrouwen op je team erg belangrijk. Al die factoren maken het een veelzijdige en superleuke baan.”
Nieuwsgierig naar werken als IC verpleegkundige?
De werkdag van een IC verpleegkundige
“Normaal gesproken begint een werkdag in de teampost waar tijdens de overdracht alle patiënten worden doorgesproken. Vervolgens ga ik de werkvloer op en zie ik de patiënt of patiënten, meestal één of twee, waar ik tijdens mijn dienst voor ga zorgen. De verpleegkundige van de vorige dienst draagt die over en vanaf dat moment heb ik de verantwoordelijkheid over de patiënt. Afhankelijk van het ziektebeeld en toestand van de patiënt start ik rustig op en loop ik de medicatie na. Als een patiënt erg ziek is, heb ik daar uiteraard geen tijd voor en moet ik meteen aan de slag. In de meeste gevallen is het vrij stabiel en kan ik de tijd nemen om alles rustig door te nemen en op te starten.”
“De dag rolt dan als vanzelf een beetje door; je speelt in op wat je ziet bij je patiënt en past daar de behandeling op aan. Je neemt bijvoorbeeld bloed af, verandert infuusstanden, past de beademing aan etc. Hierbij werk je nauw samen met de intensivist en andere disciplines.”
Op een IC moet je snel kunnen schakelen.
Aantal patiënten per verpleegkundige
“Tijdens de dagdienst zijn er vaak geplande activiteiten zoals een CT- of MRI-scan, waardoor deze dienst meestal drukker is dan een avond- of nachtdienst. Je zorgt in een dagdienst vaak voor één patiënt en werkt met een team van ongeveer tien verpleegkundigen en leerlingen (voor in dit geval acht bedden). In de avond- en nachtdienst heb je vaak twee patiënten onder je hoede. Tijdens de avonddienst werk je over het algemeen met zes tot zeven collega’s, in de nacht is dit teruggebracht tot vier. Ik werk vooral avond- en nachtdiensten. Dat vind ik zelf fijner en rustiger werken en de onregelmatigheidstoeslag is ook mooi meegenomen.”
Snel tot actie overgaan
“Het zorgen voor patiënten die acuut ziek zijn vind ik het leukste van het vak”, aldus Sander. “Ik moet dan snel tot actie overgaan. Gelukkig werk je in zo’n situatie altijd met één of twee collega’s die bijvoorbeeld medicatie klaarmaken voor je of waar je even mee kunt sparren over de behandeling. In zo’n situatie wordt er soms veel van je gevraagd. Als ik zie dat patiënten dan goed reageren op een behandeling, geeft dat een goed gevoel.”
Slechtnieuwsgesprekken
“Op een IC-afdeling kom je soms wel heftige problematiek tegen, mensen die erg ziek zijn of mensen die op jonge leeftijd komen te overlijden,” vertelt Sander. “Dat maakt het werk als IC verpleegkundige wel pittig, maar je leert er gedurende je carrière mee omgaan. Je staat er niet alleen voor; als je signaleert dat het met de patiënt de verkeerde kant op gaat, bereid je de familie vast voor. De arts vertelt dat iemand komt te overlijden of dat de behandeling wordt gestopt. De IC verpleegkundige is altijd aanwezig bij dit gesprek. De opvang van de familie na dit bericht wordt gedaan door de IC verpleegkundige. Ook de zorg na het overlijden ligt bij de IC verpleegkundige. De overleden patiënt wordt in de meeste gevallen gewassen en netjes neergelegd voor de begrafenisondernemer. Bij deze laatste stap helpen familieleden soms, wat kan helpen bij het rouwproces.”
Werken op de IC voor corona en nu
“Corona heeft afgelopen tijd een behoorlijke impact op de IC-afdeling. “Eén van de grootste verschillen is de beperking in familiebezoek. Tijdens de laatste piek mocht de familie één keer per dag op bezoek komen met maximaal twee personen. Uiteraard kon de familie wel op elk moment van de dag een telefonische update vragen, ook ’s nachts. Die rust vind ik aan de ene kant prettig, omdat ik me hierdoor goed kan focussen op de zorg voor mijn patiënten. Tijdens de afgelopen coronapieken had ik soms drie tot vier patiënten onder mijn hoede en had ik helemaal geen tijd om familie te ontvangen. Aan de andere kant, voor de patiënt en de familie is het bezoek belangrijk, dus voor hen is die beperking heel heftig.”
“Wat verder is opvalt, is dat er voor corona meer diversiteit aan casuïstiek was. Tijdens corona zijn uiteraard veel bedden (zo niet alle) gereserveerd voor coronapatiënten en zie ik minder andere ziektebeelden. Dit maakt het werk soms wel eentoniger.”
Detacheren
“Ik word nu twee jaar gedetacheerd via TMI en dat bevalt me goed. Ik werk in een hecht team, maar heb niet de administratieve rompslomp of werkgroepjes. Ik kan in de avond gewoon de deur achter me dichttrekken en de volgende dag rustig de dag beginnen. Dat vind ik heerlijk.”
“Daarnaast doe ik veel ervaring op, doordat ik steeds op een andere IC of afdeling werk. Dit maakt mij denk ik als verpleegkundige sterker, omdat ik leer werken met verschillende apparatuur, verschillende computersystemen en verschillende mensen. Dit houdt me scherp. Momenteel werk ik in een klein ziekenhuis waar ik nauw samenwerk met de intensivist. Ik kan actief meedenken in de behandeling, zelf een plan maken en dit voorleggen aan de arts. Die beoordeelt dit, er wordt echt naar je geluisterd. Deze korte lijntjes, zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid vind ik heel prettig.”
Werken via TMI
“Ik kan mijn wensen altijd aan mijn accountmanager doorgeven en word daarin serieus genomen. Dit vind ik echt een toegevoegde waarde. Ik heb onlangs met mijn accountmanager gesproken over een vervolgopleiding tot SEH verpleegkundige. Direct wordt dan onderzocht wat de mogelijkheden zijn. Die opleiding ga ik voorlopig nog niet doen, maar het is wel fijn om te weten dat de accountmanager er echt voor me is. Ik vind TMI een hele goede werkgever.”
Detacheren houdt me scherp
Vreemde eend in de bijt
“Ik kan me voorstellen dat mensen twijfelen over detacheren omdat ze de afdeling of werkwijze aldaar niet kennen. Ik keek hier ook tegenop, maar het is mij meegevallen. Aan het begin voel je je wel een beetje een vreemde eend in de bijt, in een team dat al helemaal op elkaar is afgestemd. Mijn ervaring is dat mensen er altijd voor openstaan om je te helpen. Dat moet ook wel, omdat je op de Intensive Care afdeling echt op elkaar bent aangewezen.”
De toekomst
“Op dit moment zie ik dat de afdelingen een beetje leeglopen qua personeel, waardoor de werkdruk toeneemt. Door de toch wel heftige coronaperiode zitten veel collega’s thuis met een burn-out. Dit moet in de toekomst anders worden ingericht. Zeker nu de rek er een beetje uit is. Ook proberen veel mensen in het onderwijs te werken of ze kiezen voor een heel ander vak. Voorlopig blijf ik nog even werken als IC verpleegkundige.”
