Het jaar 2021 was wederom hectisch in de zorgwereld. Begin dit jaar lag een derde coronagolf op de loer, het vaccineren ging van start, de overheid startte met het testen voor toegang en particuliere bedrijven zoals Spoedtest.nl schoten als paddenstoelen uit de grond. TMI haakte daarop in door studenten, stewardessen en (niet)-zorgprofessionals in te zetten om roosters op te vullen. Allemaal met één doel: de coronapandemie bestrijden. Wij spraken zeven betrokkenen die hun verhaal met ons willen delen.
Zzp-verpleegkundige en pedagogisch medewerker Ron (46) ging alle dagen met veel plezier naar zijn werk, de vaccinatielocatie in Assen. Hij werkte er drie maanden en had shifts van acht uur per dag, drie tot vier dagen per week. “Mijn record was 160 prikken op één dag. Wel gingen we in de laatste weken terug van tweeduizend naar vijfhonderd mensen per dag.”
Hij kwam veel verschillende mensen tegen, mensen die aardig en welwillend waren, maar sommigen ook opdringerig en gestrest. “Door de combinatie van mijn werkervaring en achtergrond kon ik een man met speciale behoeften helpen bij het vaccineren. Voor zijn tweede prik, heb ik mijzelf op die dag ingepland om hem te helpen. Ook had ik een vrouw die het eng vond. Toen ik haar eenmaal had gevaccineerd, stond ze naast haar stoel met haar handen omhoog te jubelen, omdat ze zo blij was. In korte tijd zie je zoveel mensen. Bij mijn vorige opdracht werkte ik op woongroepen en zag ik elke dag dezelfde cliënten. Bij de GGD had je ook een grote wisseling in collega’s en dat brengt een hele andere dynamiek. Alles bij elkaar maakte dit een heel ander soort opdracht dan dat ik gewend was.”
Mijn record was 160 prikken op één dag.
Jessica (63) startte op 2 januari 2021 in het Máxima Medisch Centrum op de afdeling Chirurgie. Dat was even omschakelen, omdat ze voorheen werkte als stewardess bij KLM. “Voor het ziekenhuispersoneel was het ook even uitzoeken waarin ik kon ondersteunen, maar uiteindelijk werd ik voor alle niet-medische zaken ingezet.”
Het afgelopen jaar heb ik op verschillende afdelingen gewerkt; de Dagbehandeling Oncologie, Chirurgie, Acute Opname, Neurologie, Verloskunde, NICU en Kinderafdeling. Werken op de Oncologie vond ik heel mooi, maar heftig. Vaak maakte ik daar een praatje met mensen terwijl sommigen niet lang meer te leven hadden. Gelukkig leerden de collega’s op de afdeling mij dat je daar niet te lang bij stil moet staan.”
“Ik heb dit jaar vooral veel inzichten gekregen over het werken in de zorg, maar ook over de ziekenhuispatiënten en hoe ziek zij kunnen zijn. Aan het begin van de pandemie was het overal enorm druk. Daarnaast vond ik het fantastisch om te zien hoeveel geduld verpleegkundigen met patiënten hebben.” Begin 2022 hoopt Jessica haar werkzaamheden als stewardess weer te kunnen hervatten. “Maar ik zou het graag wel willen blijven combineren met werken in het ziekenhuis. Het is namelijk keihard werken, maar ook heel dankbaar. Ik rijd altijd met een voldaan gevoel naar huis,” vertelt ze.
Thijs (24) studeerde vorig jaar nog en had bijbanen in de horeca en in een magazijn. Wel was hij al bekend met TMI door een aantal vrienden die in een studententeam zaten. “Via via kreeg ik de vraag of ik als teststraatmedewerker wilde werken bij een Testen voor Toegang locatie in Tilburg.
Vervolgens ben ik daar in juli gestart, nadat ik een spoedcursus had gehad over het testen. Er waren drie verschillende taken op de testlocatie; je zat bij de receptie, je was aan het testen of je voerde de testen en resultaten in het systeem in. Deze taken rouleerden ieder uur. Nadat de overheid alle festivals annuleerde voor de rest van de zomer, was het voor ons helaas niet meer zo druk.” Ondanks dat het rustig was, vond Thijs het contact met de mensen het leukst aan zijn werk. “Ik heb eens een man ontmoet die mij wilde omkopen voor een negatieve test”, vertelt hij lachend.
Omdat de teststraat eind augustus werd opgeheven, werkt Thijs sinds september 2021 op het regiokantoor van TMI in Goirle als recruiter en planner. “Ik zit in het team van Femke de Bruijn en Ester van der Westen waar we ons inzetten voor vier XL-teststraten. Daarvoor zijn we mensen aan het werven en maken we de planning.”
Het begon allemaal met een sollicitatie op Indeed voor de vacature van bemonsteraar in een coronateststraat. Youri (21) wilde namelijk een vakantiebijbaan. Nadat hij had gesolliciteerd, vroeg TMI aan hem of hij in plaats van als bemonsteraar in een laboratorium wilde werken in Amsterdam om daar afgenomen testen te controleren op COVID-19.
Vanwege zijn studie Biotechnologie en zijn kennis en ervaring met PCR-testen bleek het een goede match. “Als labmedewerker pipetteer ik de samples die overdag worden afgenomen op de verschillende testlocaties. Zogenoemde drivers brengen de samples naar het lab, zodat wij van 16:30 uur tot 00:30 uur aan de slag kunnen. De samples zet je op een 96-well plaat in meerdere machines en robots en uiteindelijk in de PCR-machine. De PCR-machine meet hoeveel virusdeeltjes er in de samples zitten. Uiteindelijk bepalen wij of een test negatief of positief is. Als het blijkt dat een sample veel virusdeeltjes bevat, moet alles weer opnieuw getest worden en opnieuw alle machines in. Wanneer men de volgende dag wakker wordt, is de testuitslag vaak bekend”, legt Youri uit. Voor Youri is dit vooral een leuke bijbaan, omdat hij veel met andere studenten werkt die dezelfde studie doen: “Al heel snel ontstond er een leuke klik met collega’s. Tijdens de pauze doe je een spelletje met elkaar en daarna ga je samen weer keihard aan het werk”
Derdejaars geneeskundestudent Romana (21) werd in december 2020 benaderd op LinkedIn of ze wilde aansluiten bij het buddyproject in het Máxima Medisch Centrum. Voor Romana een win-winsituatie, omdat ze met deze bijbaan meer van de zorg kon zien. Net als Jessica stond Romana ook op veel verschillende afdelingen.
“Ik vond de COVID-afdeling heel indrukwekkend en leerzaam. Ondanks dat ik geen medische handelingen mocht doen, was ik wel blij dat ik iets kon betekenen voor het zorgpersoneel”, legt Romana uit. “Zo gaf ik benodigdheden aan de verpleegkundigen, verwisselde ik postoelen en hielp ik het zorgpersoneel waar mogelijk. Ik werd er echt bij betrokken.”
Op de universiteit leerde Romana in haar eerste twee jaar vooral met simulatiepatiënten. In het ziekenhuis leert ze ook omgaan met de menselijke aspecten. “Ik heb veel geleerd over de communicatie met patiënten en hoe ik dit beter kan aanpakken. Vaak zijn het de simpele dingen, zoals het binnenstappen in een kamer van de patiënt of hem/haar aanspreken over de situatie. In eerst instantie wilde ik geen stiltes laten vallen tijdens een gesprek, omdat ik dat erg ongemakkelijk vond. Maar een verpleegkundige legde mij uit dat het vooral belangrijk is dat je een luisterend oor bent voor de patiënt en familie. Je hoeft helemaal niet veel te zeggen, je moet er op dat moment alleen maar zijn voor die persoon.” Voor Romana een belangrijk leerpunt die ze meeneemt in de rest van haar studie en carrière.
Hoewel ik geen medische achtergrond heb, ken ik inmiddels wel alle bloedverdunners uit mijn hoofd.
Naast dat er vaccinatiemedewerkers nodig waren op alle vaccinatielocaties, had de GGD het afgelopen jaar ook veel administratief medewerkers nodig. Omdat de functie van Karlijn (24) bij de Efteling stil lag, had ze op LinkedIn aangegeven dat ze “open to work” stond.
En dat viel de medewerkers bij TMI op, want niet veel later kreeg ze een bericht of ze als administratief medewerker wilde werken bij de GGD in Brabant. “Van april tot en met augustus heb ik op verschillende vaccinatielocaties in Noord-Brabant gewerkt. Om onderdeel te mogen zijn van het landelijke vaccinatieprogramma en zo’n sterke organisatie als de GGD vond ik heel fijn. Hoewel ik geen medische achtergrond heb, ken ik inmiddels wel alle bloedverdunners uit mijn hoofd.”
Karlijn begon als algemeen medewerker, werd vervolgens administratief medewerker en uiteindelijk stroomde ze door naar administratief medewerker plus. Ze mocht de mensen ontvangen, controleren op alle documenten, inchecken en verder verwijzen naar de prikkers. “Zeker in het begin, toen alleen de 70-plussers nog geprikt mochten worden, waren er veel mensen die voor probeerde te dringen met bepaalde gezondheidsredenen om toch snel die vaccinatie te krijgen. We dachten dat dit probleem steeds erger zou worden, maar toen de rest van de bevolking eenmaal geprikt mocht worden, werd dat gelukkig minder”, vertelt ze.
Rond april 2021 ging de GGD Drenthe van start met vaccineren, waarvoor diverse zorgprofessionals nodig waren, waaronder verpleegkundige Ingrid (41). Van mei tot september heeft ze gewerkt bij de vaccinatielocatie in Emmen: “Uit nieuwsgierigheid voor het landelijke vaccinatieprogramma ben ik dit werk gaan doen.
Naast dat je een handigheid krijgt in vaccineren, help en denk je mee over bijvoorbeeld procedures. Ik vond de locatie indrukwekkend om te zien, het was zo immens groot en ik verbaasde mij dat de overheid dit zo goed georganiseerd kon neerzetten. Tijdens de drukste periode werkten we met wel honderd mensen per dag.” Ondanks dat het werk gericht was op vaccineren, vond Ingrid het werk niet eentonig. “De ene dag zette je vaccinaties, de andere dag ontving je mensen bij de ingang en weer een andere dag was ik de vaccins aan het klaarmaken. Daarnaast had ieder persoon weer een ander verhaal waarom hij/zich liet vaccineren en ik nam altijd de tijd om naar ze te luisteren.” Inmiddels is Ingrid weer als zzp’er in de thuiszorg aan het werk en kijkt ze terug op een bijzondere periode: “Ik ben trots dat we dit met elkaar in zo’n kort tijdsbestek toch maar even hebben gedaan.”
*Deze interviews zijn afgenomen in september/oktober 2021, de drukte van het vaccineren was toen reeds afgenomen.
Bel ons dan op 020 – 510 6754
