ambulance brancard man
Ervaringsverhaal

Herman neemt je mee in de mooiste baan die er bestaat

Auteur:
Lisa Schagen

Wist je dat er in één jaar meer dan 1 miljoen ambulance-inzetten zijn? Ongeveer 70% daarvan is spoedeisende ambulancezorg. Herman van Voorst (54) is één van de vele ambulancechauffeurs die deze ritten rijdt. Hij is al ambulancechauffeur sinds 1996 en sinds 2014 onder de vleugels van TMI. Wij spraken hem over zijn ervaringen als ambulancechauffeur, de uitdaging van het vak en de vele afwisselingen die het biedt.

Een dag in het leven van de ambulancechauffeur

Geen dag is hetzelfde. Dat werd wel duidelijk. Het opstarten en controleren van de auto dat is iedere shift hetzelfde. En als je klaar bent, als je geluk hebt, eindig je op het punt waar je begonnen bent. Maar dat is dan ook het enige dat je zeker weet. “Elke dag is wel een grote verrassing.”. Herman rijdt als ambulancechauffeur veel voor TMI in regio Rotterdam.

Wij vroegen aan hem; “Is er een groot verschil tussen de meldingen in de Randstad ten opzichte van het platteland?”. “Nou, er zijn al hele grote verschillen binnen de regio Rotterdam. De regio is zo groot. Ze hebben posten op Brielle en Dirksland, dat noemen ze de eilanden. Daar heb je meer ongevallen op provinciale wegen, veel meldingen bij boeren en meldingen in de buitengebieden.

Ambulancechauffeur Herman van Voorst

In de stad zijn het voornamelijk kleinere ongevalletjes, maar daar heb je veel meer criminaliteit, de intoxicaties en de drugsgerelateerde gevallen.” Sommige gebeurtenissen maken natuurlijk heel veel indruk, zowel positief als negatief. We vroegen aan Herman of hij ook ergens trots op is. Trots dat wilde hij het niet noemen, wel een tevreden gevoel. “Het zijn de kleine dingen. Als je een Feyenoordfan van zeven jaar, die ernstig ziek is, naar een andere locatie moet brengen vanuit een ziekenhuis. Dat je dan een straatje omrijdt langs de Kuip. Als je dan dat koppie ziet, dan kom je in de avond thuis en dan denk je van ja, dat had hij even nodig en wij ook.”

Elke dag is wel een grote verrassing.

Ook het ambulancepersoneel is coronamoe

Inmiddels is iedereen in Nederland wel coronamoe. Zeker bij de mensen uit de zorg en zo ook bij Herman. “Wat mij het meeste doet, is het contact. Je mag niemand meenemen naar een ziekenhuis, er zijn ook ziekenhuizen waar geen bezoek mag komen. Als je ouderen als patiënt hebt dan moet er thuis afscheid genomen worden en dat doet me heel veel. Als iemand die ernstig ziek is, en met name met corona, thuis opgehaald moet worden en er geen familie mee mag dat is toch wel iets wat mij het meeste aangrijpt. Want het kan zijn dat het de laatste keer is dat ze elkaar zien.” Ook zijn er vanwege corona nu een hoop extra regels.

Aan Herman stelden we ook de vraag: “Verwacht je dat alles hetzelfde blijft wanneer alles weer terug gaat naar ‘normaal’? Hij hoopt in ieder geval dat de protocollen niet blijven zoals nu. “Qua protocollen hoop ik dat we zo snel mogelijk weer teruggaan naar pre-corona. Je werkt in deze tijd met beschermende kleding en beschermende middelen. Ook moet je extra voorzichtig zijn, je moet vaker je handen wassen, en altijd overal mondkapjes dragen. Dat is een hele vermoeiende zaak. Dat kost je veel energie. Dat mag van mij vandaag nog afgelopen zijn.”

Ook in de zorg worden mensen ziek door het virus. Hierdoor komen ze niet alleen op de IC mensen tekort, maar ook bij de ambulanceafdeling. “In het hele land worden er veel ambulances stilgezet, omdat er gewoon geen personeel is. Waar je normaal met 20 auto’s in een nachtdienst rijdt, rijd je er nu met slechts 10. De druk is dus vele malen hoger. Ook voor de mensen die op de ambulance zitten, die moeten met veel minder middelen hetzelfde werk verzetten. Dit betekent dat de afstanden veel groter worden voor spoedritten, dat je veel minder tijd hebt om alles netjes af te handelen en dat de druk vanuit de meldkamer hoog is. Dit brengt zoveel stress met zich mee. Dat is met name omdat we een personeelstekort hebben.”

In het hele land worden er veel ambulances stilgezet, omdat er geen personeel is.

Een luisterend oor bieden

Je zou het bijna vergeten door het heldhaftige werk dat Herman doet, maar ook hij blijft een mens. Ook voor hem en zijn collega’s is het naast een mooie baan, ook een heftige baan. Soms moeten zij hun verhaal kwijt kunnen en even ontladen. Gelukkig zijn er voor Herman voldoende momenten waar dat kan. “We hebben het nodig. Om je verhaal kwijt te kunnen, jij en je collega. Dat je na zo’n inzet een time-out krijgt om op adem te komen. Het is meestal zo hectisch dat je met veel adrenaline die rit moet uitvoeren en daarna komt de man met de hamer. Dan is het fijn dat je kunt sparren met een andere collega of mensen die een luisterend oor bieden.”

De toekomst

Er komen een hoop nieuwe gadgets en snufjes aan voor de ambulancemedewerkers. Zo is er nieuwe kleding onderweg en krijgen ze in Rotterdam nieuwe auto’s met alle nieuwe technieken er op en eraan. Het allerbelangrijkste is: scholing, scholing, scholing. Als er nieuwe regels en protocollen worden opgesteld, word je daar weer op getraind. “Wij blijven continu up-to-date.”

En de toekomst voor Herman? Op die vraag antwoordt hij; “Als ik het lichamelijk allemaal aankan, ja dan is dit een wereldbaan. Dan hoop ik het nog heel lang te mogen doen.”. Rotterdam en de rest van Nederland kan voorlopig nog wel even rekenen op Herman!

Wil je ook als ambulancechauffeur aan de slag via TMI?

Bekijk de vacatures

Heb je een vraag aan een van onze medewerkers?

Bel ons dan op 020 – 510 6754

Of stuur ons een bericht via: