Het verhaal van Anton: werken op Bonaire tijdens de coronacrisis

De reis met het vliegtuig

Daar liggen ze dan de kinderen van ons, languit over de stoelen in het vliegtuig. Er is plek genoeg met maar 25 passagiers aan boord. Zo’n vlucht als deze zullen we niet snel nog eens meemaken. Als we zijn geland in Willemstad, lopen we tegen een muur van warmte aan. O ja, zo voelt dat 30 graden en nu nog met lange broeken. We wandelen naar ons volgende vliegtuigje. We passen er precies in met 15 passagiers en al onze bagage. Dit is wel even een andere vliegervaring. In het vliegtuig is het heel warm. Gelukkig is het maar een kwartier vliegen. Al snel zien we Bonaire voor ons liggen. Eindelijk we zijn er!

In de koelkast staat eten voor ons klaar en lekker koel drinken. Aangezien het voor ons inmiddels middernacht is, duiken we snel in bed. ’s Nacht word ik wakker van de kou, de airco stond veel te koud. Anton is om 4 uur, al klaarwakker. We moeten nog even om schakelen en daar hebben we in elk geval alle tijd voor. Om acht uur zitten we met z’n allen aan het ontbijt. Nu zullen we hier onze draai moeten gaan vinden. Na onze koffers te hebben uitgepakt is het 10 uur en ligt er nog een hele dag voor ons.

Zeker voor Anton, die thuis zitten niet gewend is, vallen de twee weken niet mee. Als je ook nog weinig slaapt, zijn de dagen heel lang. Het werd zo erg dat hij probeerde te “ontsnappen”, maar de schuifpui hield hem tegen. Met gevolg een dikke snee boven zijn wenkbrauw. Dit moet geplakt worden. Gelukkig heeft een beetje verpleegkundige wel een tube lijm in zijn koffer. Dochterlief die misschien ook het vak in wil, kreeg zo mooi de kans om eens te oefenen. Ze heeft de wenkbrauw keurig dichtgeplakt.

Elke morgen moesten we onze temperatuur meten. Deze taak had Anton op zich genomen. Rond 10 uur werden we gebeld door openbaar lichaam Bonaire (een soort GGD) of we geen klachten hadden. Zo ook onze laatste quarantaine dag. Om 8 uur meten we onze temperatuur en om 8.15 hadden we groen licht!  Eindelijk mogen we naar buiten, wat we dan ook gelijk doen.

Het verkennen van Bonaire

Als wij de auto halen, duiken de kinderen in het zwembad. Met de auto maken we een rondrit over het eiland. We zien flamingo’s en hagedisjes schieten over de weg. De ruige zee, de boulevard en alle vrolijk gekleurde huizen van Kralendijk. Daarna zoeken we een rustige plek, waar we eindelijk zelf de zee in kunnen duiken. Onder water is het ook prachtig hier! Wat waren we moe na die eerste dag. In tijden hebben we niet zoveel meegemaakt en bewogen. Wat is het heerlijk om vrij te zijn, dat beseffen we ons nu extra goed.

Beginnen met het werken op de COVID-19 unit op Bonaire

De dag erna mag Anton dan eindelijk aan het werk. Hij kwam enthousiast thuis. Hij had zijn ogen uitgekeken en was ook veel bekenden tegen gekomen. Er waren ook dingen anders, maar één ding blijft hetzelfde, voor je medemens zorgen. En dat is nou net het liefste wat hij doet. Wij gaan het hier wel volhouden. Hoe heerlijk is het? Gelijk na je werk, heb je vakantie gevoel.”